De medische reden die de stem van Robert F. Kennedy Jr. verklaart

Veel publieke figuren staan ​​bekend om hun unieke vocale kenmerken. Voormalig Amerikaanse president Barack Obama is bijvoorbeeld geprezen om zijn soepele, rustige cadans. En Yeardley Smith – de getalenteerde voice -over -artiest achter Lisa Simpson – zou zichzelf niet zijn zonder een beetje een neus -vocale kwaliteit. Toch is de vocale eigenschap die opvalt voor Robert F. Kennedy Jr. is geen natuurlijk fenomeen; Het is het resultaat van een medische aandoening die hij al enkele decennia heeft gehad. (Lees wat ervoor zorgt dat uw stem verandert naarmate u ouder wordt).

Kennedy is sinds de geboorte in het publieke oog gecirculeerd vanwege de sociale en politieke connecties van zijn familie. Desalniettemin was het pas toen hij in 2023 voor het presidentschap rende dat meer mensen in de hele natie bekend raakten met hem – en met de manier waarop hij klonk toen hij toespraken in het hele land hield. In het bijzonder merkten veel publieksleden op dat toen hij sprak, zijn stem trilde met een onderscheidende raspheid.

Hoewel het niet ongebruikelijk is dat de stemmen van mensen raspend of moeilijk te controleren worden na meerdere toespraken, laat Kennedy’s vocale trils niet op. Dat komt omdat zijn raspheid niet door overmatig gebruik is. (Dit is wat er echt gebeurt als je je stem verliest.) Het is het resultaat van een aandoening die spasme -dysfonie wordt genoemd.

Grote krampachtige dysfonie is neurologisch en treft ongeveer 50.000 Noord -Amerikanen. Deze aandoening leidt tot spierkrampen in en rond het strottenhoofd en het slokdarm. Bijgevolg kan een spreker die het heeft, net als Kennedy, problemen hebben met stemcontrole en worstelt om te spreken zonder een grindachtige heesheid of andere ongebruikelijke stemkenmerken te maken. De exacte tekenen zullen variëren, afhankelijk van het type krampachtige dysfonie die een persoon heeft. Er zijn drie variëteiten van de conditie: adductor krampachtige dysfonie, abductor krampachtige dysfonie en gemengde krampachtige dysfonie.

Adductor -krampachtige dysfonie is de meest voorkomende bij de drie. Tijdens krampachtige afleveringen strakker spieren in de keel plotseling strakker, waardoor de woorden van een spreker gespannen klinken. Interessant is dat individuen met adductor -krampachtige dysfonie geen spiercontracties ervaren wanneer ze zingen, lachen of op een gefluisterde toon spreken. Ondertussen ontspannen de keelspieren in gevallen van abductor kramp, in plaats van aan te spannen, de keelspieren tot een open positie. Dit maakt het moeilijk voor een spreker om te worden begrepen omdat de stembanden niet resoneren. De laatste soort, gemengde krampachtige dysfonie, is de zeldzaamste: sprekers die dit soort aandoening hebben, hebben de neiging om symptomen van zowel adductor- als abductor -krampspasme dysfonie te ervaren.

Twee mensen met krampachtige dysfonie kunnen zeer verschillende tekenen vertonen. Sommige mensen met krampachtige dysfonie hebben bijvoorbeeld moeite om gehoord of begrepen te worden vanwege adembenemende. In andere situaties kunnen mensen merken dat hun stem kan worden gehoord, maar trillen alsof ze klaar zijn om in tranen te breken. Als alternatief kan de spraak van sommige patiënten worden onderbroken door Crackles en “wurgen” -geluiden terwijl ze moeite hebben om gecontroleerde intonaties te produceren.

Hoewel krampachtige dysfonie niet levensbedreigend is, kan het frustrerend en gênant zijn-evenals vrij merkbaar, vooral voor degenen die spreken voor de kost. Gelukkig bestaan ​​er behandelingen die kunnen helpen bij het verlichten van de kenmerkende symptomen van de ziekte, waaronder Botox -injecties. Botox tames de intensiteit van neurologische misfiring die leidt tot vocale kwesties voor degenen die de ziekte hebben. (Hier zijn andere onverwachte aandoeningen die kunnen worden behandeld met Botox.)

Temtherapie is een andere veel voorkomende krampachtige dysfoniebehandeling en kan samen voorkomen met botox-injecties. Nieuwe technologieën kunnen ook hulpmiddelen bieden om individuen gemakkelijker te begrijpen te maken.

Kennedy heeft ten minste één behandeling geprobeerd om zijn symptomen te onderdrukken: een NPR -artikel uit 2022 citeerde hem dat hij Botox -injecties had ontvangen om het beven in zijn stem te verlichten. Kennedy gaf echter in een LA Times -artikel uit 2024 toe dat hij niet tevreden is met hoe hij klinkt.

In het artikel werd Kennedy geciteerd dat hij “medelijden heeft met” voor zijn publiek. Hij kwalificeerde echter zijn zelfverwijderende opmerkingen: “Mijn stem wordt niet echt moe. Het klinkt gewoon verschrikkelijk. Maar de blessure is neurologisch, dus hoe meer ik de stem gebruik, hoe sterker hij de neiging heeft.”

Vanaf 2025 vecht Kennedy nog steeds met de symptomen van krampachtige dysfonie die hij sinds hij 42 was, volgens CNN. Maar hij heeft zijn toestand niet toegestaan ​​om te voorkomen dat hij toespraken houdt in zijn publieke rol als de Amerikaanse minister van Volksgezondheid en Human Services.

Hoewel krampachtige dysfonie geen veel voorkomend medisch voorkomen, is het gebeurd met andere mensen die in de publieke schijnwerpers leven. Actrice Selma Blair is bijvoorbeeld geopend in een 2019 Good Morning America -interview over het hebben van de conditie. Blair legde uit dat haar krampachtige dysfonie direct gerelateerd was aan haar toenmalige recente multiple sclerose (MS) diagnose. Ze bleef echter positief en waardeerde dat haar positie als een bekende uitvoerder haar in staat stelde om haar agressieve MS en de onverwachte neurologische bijwerkingen te bewust maken.

Journalist Diane Rehm is ook openhartig geweest over haar krampachtige dysfonie. Tijdens een interview in 2016 voor de NIH-katalysator schetste ze haar jarenlange reis om een ​​diagnose te krijgen voor wat ze vond dat ze alleen maar haar stem was “klemmen” en “vasthouden”. Pas toen ze werd doorverwezen naar een neuroloog en een otolaryngoloog dat ze ontdekte waarom ze problemen had. Op dat moment begon ze Botox -behandelingen. (Interessant is dat Rehm sprak over krampachtige dysfonie met Kennedy op de Diane Rehm -show in de vroege jaren 2000.)

Je zou je geen zorgen moeten maken dat je misschien spasme -dysfonie hebt elke keer dat je stem barst of kracht verliest. Dat zijn geen abnormale incidentele gebeurtenissen. Aan de andere kant, als u merkt dat u moeite hebt om regelmatig te praten (en als het een nieuw fenomeen voor u is), overweeg dan contact op te nemen met een arts.

Wees vooral waakzaam over het krijgen van het advies van een provider als u een wankele stem ervaart en ook enkele van de risicofactoren heeft die worden geassocieerd met krampachtige dysfonie. Volgens een studie uit 2002 in de strottenoscoop kunnen enkele van die factoren zijn dat een biologisch vrouwtje zijn, lijdend aan “schrijverskramp” en af ​​en toe trillingen. Een onderzoek uit 2012 in de strottenoscoop voegde blootstelling aan keel- en sinusziekten, voorafgaande diagnose van bof of mazelen en familiegeschiedenis van oculaire aandoeningen of tremoren toe aan de lijst. Het erkende echter dat het onwaarschijnlijk is dat er één voorspeller is of iemand krampmodische dysfonie zal hebben.