Magnesium is behoorlijk overvloedig in het menselijk lichaam, en met goede reden. Het is een cofactor in meer dan 300 enzymsystemen, waaronder eiwitsynthese, spier- en zenuwfunctie, bloedsuikercontrole (en dit is wat er met uw bloedsuiker gebeurt als u niet genoeg magnesium krijgt) en bloeddrukregulatie, gewoon om er maar een paar te noemen.
Volgens de National Institutes of Health Office of Dietary Supplements (ODS), terwijl volwassenen ongeveer 25 gram magnesium in hun lichaam hebben, wordt ongeveer 50% tot 60% ervan in de botten opgeborgen, waarbij de rest wordt bewaard in de zachte tissues van het lichaam. Minder dan 1% zit in het bloedserum.
Serum magnesium wordt gehandhaafd in een zeer strak bereik tussen 0,75 en 0,95 millimol per liter (mmol/L). De nieren dragen de belangrijkste verantwoordelijkheid voor deze taak, waardoor ongeveer 120 milligram magnesium dagelijks door de urine wordt uitgescheiden. Als een persoon echter chronische nierziekte (CKD) heeft, kunnen zijn magnesiumspiegels omhoogschieten.
Hoe CKD de serum magnesiumniveaus beïnvloedt
Terwijl de auteurs van een verhalende beoordeling uit 2023 worden gepubliceerd in voedingsstoffen uitleggen, wordt wanneer de glomerulaire filtratiesnelheid van de nier minder efficiënt wordt in het filteren van het bloed. Dientengevolge kan het magnesium niet zo goed uitsluiten als zou moeten, wat kan leiden tot te veel magnesium dat in het bloed blijft (hypermagnesiëmie).
Volgens een onderzoek uit 2012 in het klinische nierdagboek kunnen de nieren aanvankelijk de magnesiumniveaus normaal houden en normaal houden wanneer CKD mild tot matig is. Naarmate CKD echter doorgaat naar fasen 4 en 5, begint serum magnesium te stijgen. Zodra de patiënt eindstadium nierziekte bereikt, wordt openlijke hypermagnesiëmie gebruikelijk, vooral wanneer patiënten medicijnen zoals antacida en fosfaatbindmiddelen gebruiken, die hun magnesiuminname kunnen verhogen.
Hoe hoge magnesiumspiegels met CKD worden behandeld
Lage bloeddruk die niet op medicatie reageert, kan het eerste teken zijn dat iemand te veel magnesium heeft. In matige tot ernstige gevallen kunnen symptomen ook duizeligheid, misselijkheid, verwarring, zwakte en ademhalingsmoeilijkheden zijn. Naarmate de niveaus nog hoger stijgen, kunnen mensen slaperigheid, hoofdpijn, constipatie, spier- of blaasverlamming, abnormale hartritmes, coma of zelfs hartstilstand ervaren.
Volgens deskundigen is het in ernstige gevallen van magnesiumtoxiciteit noodzakelijk om tijdige behandeling te verkrijgen, inclusief het monitoren van de ECG, bloeddruk en neuromusculaire functie van de persoon (via statpearls). De behandeling kan ook intraveneus calciumgluconaat of chloride omvatten om de effecten van Magnesium op het hart en de spieren tegen te gaan. Bovendien kunnen lusdiuretica (of hemodialyse, als de nieren te verminderd zijn) worden toegediend om de magnesiumuitscheiding te vergroten. Tijdens de behandeling is het ook essentieel voor artsen om de elektrolyten van de patiënt te controleren om ervoor te zorgen dat ze niet ernstig onevenwichtig worden en nog meer problemen voor de patiënt veroorzaken.
