De meest pijnlijke ziekten om zonder twijfel te sterven

De dood is iets dat we allemaal op een of ander moment onder ogen moeten zien. En daarom accepteren de meeste mensen dat feit. Studies tonen aan dat meer dan de helft van de geprofileerde mensen niet bang is voor de dood, hoewel 42% van de mensen althans enigszins vrees (per statista). Bovendien zegt een op de vier Amerikanen dat ze helemaal niet bang zijn voor de dood.

Hoewel de angst voor de dood mogelijk niet allesomvattend is, kan het mensen tot op zekere hoogte treffen. Volgens een studie uit 2017 in Frontiers in Medicine, doden angst of thanatofobie, concentreert zich vaak minder op de dood zelf en meer op het proces van sterven. De bevindingen onthulden dat bijna vier van de vijf mensen vooral bang waren om een ​​pijnlijke dood te sterven. Uit een onderzoek uit 2020 in BMC -palliatieve zorg bleek echter dat minder dan één op de vijf patiënten ernstige pijn ervoer in de laatste levensmaand. Dat gezegd hebbende, deze specifieke ziekten kunnen het sterven een bijzonder pijnlijke ervaring maken.

De tumoren van alvleesklierkanker kunnen een impact hebben op de zenuwen bij de alvleesklier. Bovendien kan een deel van de dunne darm die bekend staat als de twaalfvingerige darm worden geblokkeerd door tumoren, wat kan leiden tot pijn en ongemak. Vloeistofopbouw in de maag, ascites genoemd, kan ook optreden, wat pijn kan veroorzaken.

Bovendien, hoewel minder gebruikelijk, kunnen alvleesklierkanker zich ook verspreiden naar de botten van de patiënt. Dit kan een groot aantal pijnlijke problemen veroorzaken, waaronder botpijn of gebroken botten tijdens normale activiteiten. De kanker kan ook het ruggenmerg comprimeren, wat kan leiden tot rugpijn en gevoelloosheid in de onderste ledematen. In meer ernstige gevallen kan deze compressie ook leiden tot blaas- en darmincontinentie. Botcellen kunnen ook worden beschadigd door pancreaskanker, waardoor calciumspiegels in het bloed hoger zijn dan normaal. Dit kan leiden tot een aantal onaangename symptomen, zoals pijn, overmatige dorst en nierfalen.

Botkanker kan vanaf het begin pijnlijk zijn, omdat de groei van de tumor kan beginnen te drukken op de zenuwen en bloedvaten die door de lagen van het bot zijn geregen. Dit kan niet alleen pijn veroorzaken, maar het kan ook de beweging belemmeren. (Hier zijn de waarschuwingssignalen van botkanker die je niet moet negeren.) Bovendien meldt de American Cancer Society dat pijn rond het gebied van de tumor op verschillende tijdstippen erger kan zijn, zoals ’s nachts of tijdens het lopen. Tumoren kunnen ook botten verzwakken, wat leidt tot plotselinge en pijnlijke pauzes.

Een studie uit 2021 gepubliceerd in het Journal of Advanced Research toont aan dat de erosie van bot van bepaalde kankers, zoals het sarcoom van Ewing, aanzienlijk genoeg kan zijn dat het lijkt alsof het bot is weggegeten. De tumorgroei kan ook immuuncellen in het ruggenmerg activeren, die ontstekingsstoffen kunnen afgeven die iemands gevoeligheid voor pijn verhogen. Dit is een proces dat bekend staat als centrale sensibilisatie; Na verloop van tijd kan het ertoe leiden dat zelfs normale bewegingen pijnlijk worden.

Amyotrofe laterale sclerose, of ALS, is een progressieve ziekte die de zenuwcellen in zowel de hersenen als het ruggenmerg verzwakt, waardoor de spieren in de loop van de tijd verzwakken. (Lees hoe ALS wordt behandeld.) Naarmate de ziekte vordert, wordt het steeds moeilijker om te lopen, te bewegen, te spreken of zelfs te ademen. Volgens de Universiteit van Virginia kunnen patiënten met ALS ervaren wat bekend staat als “vergrendeld” syndroom. Patiënten in dit stadium zijn volledig alert en bewust, maar kunnen helemaal niet bewegen.

Dit eindfase van ALS kan een aantal moeilijkheden opleveren, zowel voor patiënten als voor zorgverleners. Volgens een onderzoek uit 2002 in de neurologie, meldden zorgverleners die patiënten met eindfase ALS behandelen dat meer dan de helft van de ALS-patiënten aan het einde van hun leven meldde dat ze dyspneu of ademhalingsmoeilijkheden ervaren. Ze meldden ook frequente en ernstige pijn. Naast pijn merkte 48% van de zorgverleners op dat patiënten in dit stadium in dit stadium ook ongemak van de een of andere aard hadden.

Mensen met galblaaskanker kunnen op een aantal verschillende manieren pijn ervaren. Over het algemeen kan het een pijnlijke pijn zijn in de rechterboven delen van de buik. Als de galwegen echter worden geblokkeerd door galstenen, kan die pijn scherp aanvoelen. Naarmate de kanker naar steeds meer geavanceerde stadia vordert, kunnen groeiende kankercellen ervoor zorgen dat de organen de galwegen uitrekken of zelfs volledig blokkeren, wat leidt tot nog ernstiger pijn.

Galblaas kankerpijn kan voortkomen uit kankercellen die de coeliakie plexus blokkeren, een cluster van zenuwen in de buurt van de lever. Wanneer de coeliakie plexus wordt beïnvloed door de groei van kanker, kan de pijn zich voordoen als scherp, steken, krampen of knijpen. Als dit gebeurt, kan uw arts een procedure voorschrijven die bekend staat als een coeliakplexusblok, dat de zenuwen in het gebied verdooft en helpt om pijn te beheren. (Dit is het soort dieet dat je zou moeten volgen als je galstenen hebt.)

Een vleesetende bacteriële infectie, necrotiserende fasciitis is een zeldzame maar ernstige aandoening die, indien onbehandeld achtergelaten, fataal kan zijn. Volgens de Centers for Disease Control and Prevention kan de aandoening leiden tot levensbedreigende problemen zoals shock, sepsis en orgaanfalen. Het kan ook leiden tot amputatie van ledematen, omdat artsen proberen de dood af te wenden door geïnfecteerde lichaamsdelen te verwijderen. Zelfs met behandeling overleeft een op de vijf mensen die necrotiserende fasciitis contracteren niet.

Mensen die lijden aan necrotiserende fasciitis kunnen een aantal onaangename symptomen ervaren, waaronder uitdroging, diarree, misselijkheid en duizeligheid. Naarmate de ziekte vordert, kunnen patiënten zwelling van de ledematen ervaren, paarse uitslag die zich rond het geïnfecteerde gebied uitbreken, en schilferen en afpellen van de huid als weefsel dood optreedt. Volgens een rapport uit 2017 gepubliceerd in het British Medical Journal, kan necrotiserende fasciitis leiden tot een aandoening die bekend staat als toxisch schoksyndroom, een zeldzame maar ernstige toestand gekenmerkt door multiorgan falen die fataal is in 70% van de gevallen.

Hoewel zeldzaam, is de ziekte van Huntington een genetische aandoening die verval veroorzaakt in de zenuwcellen van de hersenen. Het kan onvrijwillige spierbewegingen veroorzaken, zoals schokken of trillen, evenals spierstijfheid. De ziekte kan ook geestelijke gezondheid en cognitieve kwesties veroorzaken, waaronder een gebrek aan impulscontrole, prikkelbaarheid en zelfmoordgedachten.

Deze effecten van de ziekte van Huntington betekenen dat patiënten die aan de aandoening lijden vaak in veel pijn kunnen zijn. Volgens het nieuws van Huntington is pijn echter vaak een over het hoofd gezien symptoom. Experts hebben gezegd dat vier van de vijf patiënten met de ziekte van Huntington in verpleeghuizen en de helft van alle thuis patiënten “van de soort pijn” hebben. Deze pijn kan hoofdpijn, buikpijn en breuken van ongecontroleerde bewegingen omvatten. En vanwege de mentale effecten die kunnen voortvloeien uit de ziekte van Huntington, doen veel patiënten niets om hun pijn te beheren of te behandelen, wat betekent dat ze vaak constant lijden en niet begrijpen waarom. Helaas is er op dit moment geen remedie voor de ziekte van Huntington.

Slokdarmkanker kan soms in de eerste fasen met pijn voorkomen. Patiënten kunnen pijn voelen tijdens het slikken, bekend als odynofagie. Ze kunnen ook problemen ondervinden, wat steeds erger kan worden naarmate de kanker groeit. Bovendien kunnen patiënten die lijden aan slokdarmkanker brandend maagzuur, pijn en druk in de borst hebben en chronische hoest en heesheid.

Naarmate de ziekte vordert, kunnen pijn en lijden veel erger worden. Patiënten kunnen een groot aantal pijnlijke symptomen ervaren, waaronder bot- en gewrichtspijn, slokdarmbloeding, keelpijn en moeilijkheden om te spreken. Bovendien, volgens Dr. Belal Bin Asaf, kunnen de tumoren in de eindstadia van slokdarmkanker andere organen, zoals de longen en de lever, en zelfs de botten binnendringen. Dit kan extreme pijn in het hele lichaam veroorzaken. Als zodanig moeten zorgverleners die voor een patiënt lijden die lijdt aan eindstadiumkanker van de slokdarmstrategieën hebben.

Ebola -virus is een zeldzame maar zeer ernstige ziekte die volgens de Wereldgezondheidsorganisatie in 50% van de gevallen fataal is. Bij uitbraken uit het verleden is het sterftecijfer zo hoog als 90%. Overgedragen via bloed, lichamelijke vloeistoffen of door vervuilde oppervlakken aan te raken, presenteert de ziekte zich plotseling met koorts, spierpijn en hoofdpijn. Volgens de Centers for Disease Control and Prevention staan ​​deze bekend als de “droge” symptomen van het virus. Naarmate de ziekte vordert, komt het in wat het “natte” stadium wordt genoemd. Deze fase wordt gekenmerkt door waterige diarree, braken en extreme buikpijn.

Naarmate het virus zijn late stadia betreedt, kunnen deze zogenaamde ‘natte’ symptomen nog ernstiger worden. Ze kunnen bloedig braaksel omvatten of een stof overgeven die eruitziet als koffiedik, bloedige ontlasting en uitslag en bloedvlekken onder de huid. (Dit is wat echt met je lichaam gebeurt.) Patiënten kunnen ook opduiking ervaren.

Hoewel zeldzaam in de VS, is Rabiës bijna gegarandeerd fataal tegen de tijd dat het het centrale zenuwstelsel bereikt. Rabiës wordt meestal overgedragen door het speeksel van warmbloedige dieren zoals stinkdieren, vossen, wasberen en vleermuizen. Het kan ook worden gedragen door honden en katten. In de Verenigde Staten zijn vleermuisbeten de meest voorkomende oorzaak van hondsdolheid, waarbij de bijtmerken vaak zo klein zijn dat mensen soms niet eens weten dat ze zijn gebeten totdat de symptomen beginnen. (Dit is het eerste wat je moet doen na een vleermuisbeet.)

In het begin kunnen hondsdolheid presenteren zoals de griep, met een hoge koorts, keelpijn, misselijkheid en braken. Naarmate het vordert, worden de symptomen echter ernstiger en angstaanjagender. Ze omvatten agressie, verwarring, verlamming, hallucinaties, nachtmerries en stuiptrekkingen. Bovendien veroorzaakt de ziekte intense spasmen in de keel, waardoor het drinken onmogelijk is. Tegen het einde kan zelfs de gedachte aan drinken deze spasmen veroorzaken, waardoor de indruk wordt gegeven dat de patiënt eigenlijk bang is voor water.